Afscheid nemen bestaat niet..

Ik ga wel weg, maar verlaat je niet.

's Maandags begon voor ons de laatste week op de vertrouwde school, Huband Elementary Park School. Hier heb ik me de afgelopen (ongeveer) 4 maanden thuis gevoeld. En afscheid nemen van thuis is moeilijk.

Maandag was een gewone dag, 's morgens bij Mrs. Anderson, tussendoor in grade 7 bij Mrs. Seymour en aan het eind weer terug bij Mrs. Anderson. Niet veel speciaals gebeurd, maar het voelde wel anders dan normaal.
Die avond gingen we naar het zwembad, want we hadden flink spierpijn van het kayakken. Lekker in de whirlpool en de sauna. Zelfs nog wat baantjes gezwommen. Het ging nog best goed voor zo'n pijnlijk lijf.
Na het zwemmen gingen Milou en ik nog even naar de supermarkt om kaarten, marshmallows, chocola en brownie mix te kopen. We wilden niet weggaan van de school zonder iets te geven!

Op dinsdag ben ik de hele dag bij de klas van Mr. Perich gebleven, als laatste keer de hele dag daar. De kinderen werden gek toen ik binnenkwam. Een hoop kinderen stormden op me af om me te knuffelen. Mr. Perich had het moeilijk om de klas weer onder controle te krijgen haha :) Die dag heb ik een beetje geholpen met wiskunde, maatschappijleer en nog wat dingen. De kinderen waren heel blij en ze letten best goed op voor hun doen. Ik heb ook nog met twee leerlingen gelezen, zoals ik altijd deed.
Tijdens de lunch kregen we voor het laatst salad bar, die had Marina voor ons geregeld. Marina Mahabir is de docente van Grade 6 waar we een presentatie hadden gegeven, zij is echt super vriendelijk. Het was een lekkere salade en ik zat goed vol. Natuurlijk gaven we ook een reep chocola aan Marina.
Aan het eind van de dag wilde ik de klas en Mr. Perich bedanken. Ik zei een paar dingen en vond het wel lastig. Daarna deelde ik marshmallows uit en gaf ik chocola en een kaart aan Mr. Perich.
Mr. Perich zei dat ik woensdag na de lunch nog terug moest komen.
Dinsdagavond bakten we de brownies voor de leraren.

Woensdag was dus officieel onze allerlaatste dag op Huband. Ik ging met een raar gevoel weg 's morgens. We hadden de brownies mee en nog chocola voor Mrs. Anderson, Ms. Hurford en Mrs. Robertson (de directrice). Het was die dag early dismissal, dat betekent dat de school om 1 uur al uit is in plaats van half drie. Daarna vergaderen de leraren. 's Morgens in de klas van Jacqui (Anderson) had ik het al lastig. Ze vertelde aan de klas: "Today we're saying goodbye to our friend, Marloes." Dat zorgde ervoor dat een aantal kleutertjes op me af stormden om "thank you", "I'll miss you" te zeggen en knuffels te geven.
Om 9 uur begon de assembly, die hebben ze eens per maand. Dan vertellen ze wat er die maand gebeurd is in de school. De assembly begon met het zingen van het volkslied, "Oh Canada."Daarna kwam er een optreden van een mix van de klas van Mrs. Nye en Mr. Bridges. Die speelden "Somebody that I used to know". Ze zongen, ze speelden xylofoon en ze speelden op de blokfluit. Ik vond het heel mooi en ze hadden het maar in 1 dag geleerd.
Daarna werden er leerlingen naar voor geroepen die een diploma kregen voor hun goede schrijven. Ook Chloe kreeg er 1 :) Daarom ging ik (als enige) een staande ovatie geven haha.
Grade 6 had een dansje ingestudeerd op een oude LP plaat, was wel grappig, maar duurde een beetje lang.
Toen was het bijna afgelopen, totdat Ms. MacDonald (dat is de onder directrice), ons naar voren riep. Ze zei dat ze het niet konden afsluiten zonder ons te bedanken. Dat vond ik erg leuk :) We kregen een groot applaus en we kregen beide een kaart met boodschappen er op van docenten en een zeester kettinkje. Ik voelde me zeer gewaardeerd en dat was natuurlijk heel fijn.

Na de pauze ging ik weer terug naar Mrs. Anderson's klas en heb ik daar een beetje geholpen. Gym, muziek en nog wat leuke dingen. Met gym ging ik lekker voetballen met drie kleutertjes. Daarna was het al lunch.

Tijdens de lunch stonden er twee flinke taarten op tafel, een chocolade en een citroentaart. Die had Jacqui voor ons gekocht, super lief. Ze riep om dat alle staff naar de lerarenkamer moest komen. Toen de meesten er waren bedankte Gracie (MacDonald) ons wederom voor onze inzet en ze liet wat docenten wat over ons zeggen. Allan (Perich) en Jacqui vertelden lieve dingen over mij. Hoe ze mij leerden kennen en de razendsnelle connectie met de kinderen tot stand kwam. Ze hadden mooie woorden voor me en waren heel blij met de hulp die ze hadden gekregen.
Milou en ik sneden de taarten aan en we namen ieder een stukje van de citroentaart, OOOOHH die was lekker! Het was echt mega lief dat ze dat voor ons hadden gedaan.

Na de lunch was er nog maar een half over en ging ik nog even naar de klas van Mr. Perich. Die hadden een kaart voor mij gemaakt en ook Mr. Perich gaf me een kaart met een cadeaubon :) Even later was er een schoolband uit Duncan. Die speelden een aantal liedjes. Toen ging de bel en was het toch echt tijd om te gaan. Nog even geknuffeld met een hoop van de docenten en medewerkers. E-mails uitgewisseld met Marina en gevraagd aan Jacqui of ik hun klassenfoto mocht hebben. Het moeilijkst was wel om afscheid van Jacqui en Sherry te nemen. Sherry is de hulp van Mr. Perich die met een autistische leerling werkt. Met haar heb ik de afgelopen tijd veel gepraat. De allerlaatste goodbye en toen snel naar de bus.

Mrs. Robertson stond nog in de bus, anders was 'ie al weggereden, dus we hadden geluk. En we konden haar niet vinden, dus hadden we geluk dat ze daar was. Nog even haar geknuffeld en toen gingen we de bus in, voor de allerlaatste keer.

Ik heb het super naar mijn zin gehad op Huband en de sfeer met de docenten en andere medewerkers was altijd echt super leuk. Ze zijn hier zo ontzettend aardig, dat heeft het zeker makkelijker gemaakt. Ook de kinderen ga ik missen, gelukkig sta ik met de klas van Mr. Perich op de schoolfoto, dan heb ik die in ieder geval nog :)

Het moeilijkste van alles is nog wel dat ik weet dat ik al die lieve mensen (waarschijnlijk) nooit meer zie. Maar vergeten zal ik ze in ieder geval niet :)