Langlaufen, fusion fest en spring break.

Het is weer even geleden dat ik mijn blog heb geschreven en dat is niet zo slim. Hoe langer het duurt, hoe meer ik vergeet, hoe meer ik vergeet te schrijven.
De vorige keer was de blog geëindigd met Victoria en de orka die we gezien hadden. Het weekend erna zijn Milou en ik 's morgens naar het Global Fusion Fest geweest. Dat was een soort bijeenkomst achtig iets, niet echt een feest en ook geen braderie, maar zoiets. Er stonden kraampjes met eten van verschillende landen, maar het stelde niet veel voor. Wel hebben we genoten van de optredens. We hebben een paar gekke dansjes gezien van een soort zigeuners, was wel lachen. Ook trad er een man op uit Hawaïï die op zijn ukelele liedjes speelde en daarbij zong. Ten slotte hebben we ook Japanse drummers gezien, dat vond ik wel het mooist. Er waren twee oude mannen, een omaatje uit Canada, een man uit Canada en een jonger Japans meisje. Ze maakten echt goede en lekker harde muziek op de trommels.

Daarna hebben we Abby en Chloe zien optreden op Spring Fling, daar laat die dans studio zien wat ze geleerd hebben. Alle dansklasjes doen dus een optreden.
Chloe was als eerst van de twee met een tapdans optreden. Veel korte optredens gezien van veel verschillende leeftijden, best leuk. Abby en Chloe zitten allebei op ballet, dus die zagen we ook nog samen dansen. In de pauzes kon je van allerlei zoete gerechte nemen die vrijwilligers (en wij) zelf gemaakt hadden. Milou en ik hadden mini appelflapjes gebakken en ze waren best goed gelukt.
Tussen het GFF en de dansjes door, zijn we nog naar een winkeltje geweest waar ze een paar Nederlandse dingen verkochten. We hebben pannenkoekenmix gekocht, stroop en pepernoten. Ook hadden we kaas geproefd, maar die was vies, helaas.

Ik weet niet zo goed wat we voor de rest gedaan hebben, maar wel dat we op woensdag met grade 6 en 7 (vergelijkbaar met groep 8 en de brugklas) van Huband zijn gaan langlaufen. Twee leraressen hadden ons gevraagd om mee te gaan en nu was ik niet ziek, dus kon ik lekker mee! Ik werd natuurlijk ingedeeld in de beginnersgroep, aangezien ik nog nooit had gelanglauft. Milou zat ook in mijn groep en verder zaten er een stuk of 10 leerlingen in het groepje.
Het duurde ongeveer een uur voordat we op de berg waren, Mount Washington om precies te zijn. Toen we er eenmaal waren, was het uitzicht geweldig. Het was heel zonnig en overal waar je keek lag er sneeuw. Het was niet te koud, maar precies goed. Ik had een prachtige roze skibroek aan die ik van Audrey mocht lenen, vandaar ook mijn langlaufnaam, waar ik zo op terug kom.
Eenmaal binnen in een soort mega houtenhuis hadden we tijd om te eten, want er was geen tijd om dat te doen tijdens het langlaufen. Daarna werden we per groepje meegenomen om de goede schoenen uit te zoeken, ik kon lekker gewoon "size 38" zeggen in plaats van die rare nummers die ze hier hebben :P Schoenen aan, ski"s pakken en stokken erbij. Ik kreeg mooie geel-zwarte stokken, dus daar was ik blij mee.
Ik zat goed ingepakt en was er helemaal klaar voor. We gingen mee met de instructrice, Emily. Zij gaf iedereen de naam van wat ze aanhadden, dus ik heette, jawel, Pink Pants. Ik was de enige die het nog nooit gedaan hadden, dus werd er gedemonstreerd hoe je moest vallen en hoe je vooruit moest komen. Dat gezien en hoppa van een bergje af. Dat ging goed, maar ik ging te hard (of niet lang genoeg gewacht) waardoor ik tegen iemand anders aanknalde en viel. Niet heel leuk om te vallen, maar in de sneeuw valt het mee. Ik wist hoe je weer moest opstaan, namelijk je benen in de lucht alsof je een dode hond nadoet, benen aan 1 kant en je knieën en handen gebruiken om weer op te staan. Let wel, niet met je ski's recht staan zodat je alsnog hard van de berg af kan mieteren, maar schuin gaan staan.
Eenmaal opgekrabbeld ging het nog niet heel goed. Nouja, het ging wel goed, maar ik botste telkens tegen het meisje voor me op, dus ging ik uiteindelijk voor haar en toen was alles toppie (zoals Ans zou zeggen) HOPPEKETA.
Onderweg kwamen we nog een paar heuveltjes af, wat ik echt heel leuk vond, ik was blij als Churandy.
Op de één na hoogste heuvel ging ik super hard en had ik echt schik. Ik viel niet en remde mooi aan het eind, Emily riep: "You go pink pants!! Excellent!!" En de groep klapte en joelde voor me, heel leuk :) Op een bergje omhoog komen is nog best lastig, maar je moet je ski's in een V houden en je enkels naar binnen zetten. Toen ik dat eenmaal doorhad, ging het goed. Als laatst was er 'Monster Hill', de hoogste heuvel. Daar zat een beetje een bocht in, net als bij de andere. Sturen ging makkelijk, de kant die je niet op moest, moest je je arm van uitsteken en dan ging het. Ook dat ging zonder vallen, dus ik was blij :) Het was echt super leuk om te doen en de adrenaline was vet. Weinig last van m'n knie gehad, dus ook dat was toppiejoppie.

De dag erna, donderdag, waren Bob en tante Diana jarig. Ik had voor Bob een pakketje gestuurd met een trui van de Vancouver Canucks (ijshockeyteam) en twee kaarten. Van Nicole kreeg ik een filmpje van hoe Bob het opende en dat was wel lastig. Ik mis iedereen wel een keertje en nu was dat Bobje. Gelukkig had hij wel een leuke verjaardag gehad :)
Ook werden we uit school opgehaald door Christina. Dat is een Nederlandse vrouw, ook al woont ze al heel lang niet meer in Nederland, waarvan Audrey de boekhouding doet. Daar ben ik al een keer geweest voor een massage en Milou gaat er elke donderdagavond heen voor yogales. Zij had ons gevraagd om het weekend op haar hond te passen, Jabulani. Jabulani is een labradoodle (kruising tussen een labrador en een poedel) en is suuuuuuper rustig. Zo'n rustige hond heb je nog nooit gezien. Het is een groot en lief beest dat niet veel uitvoert, beetje tegenovergestelde van Flip qua energie.
Ze is ook een super slimme hond, ze verstaat van alles dat je zegt zoals "can you sing me a song?" dan gaat het van ahooeehoeehoee en da's dan een liedje. Op donderdag liet Christina ons zien waar we heen konden lopen met de hond. Er was een groot bos heel dichtbij haar huis, met smalle bospaadjes.
Vrijdagmorgen ging Christina weg, dus hadden wij het huis en de hond voor onszelf. We hadden een super mooie kamer, met veel ramen waardoor je uitzicht hebt op de prachtige tuin en het bos. Ik zag megaroodborstjes en nog een hoop andere vogels die ik nog nooit gezien had.
Ik ging met Jabulani lopen en dat ging echt prima. Ze kan gewoon los lopen en loopt niet te ver weg. Het was ook lekker zonnig, dus ideaal weer om de hond uit te laten. Ook de poep hoefte ik lekker niet op te rapen :P
Lekker pizza gegeten, eindelijk weer pizza funghi, die smaak had ik gemist.
Op zaterdag ging het vrijwel hetzelfde, alleen zijn we toen met Jabulani naar het strand gelopen. Een strand daar is heel anders dan in Nederland. Geen zand, maar grote stenen en keien. Niet echt fijn om op te lopen en ik zie ook niet voor me hoe je dan lekker een dagje naar het strand kan gaan, nergens om je handdoek neer te leggen. Het uitzicht over de oceaan was prachtig. Het was voor mij heel kalmerend en ik had er wel de hele dag kunnen zitten. Toen zagen we plots zwarte rondjes in de oceaan en we fantaseerden over wat het kon zijn. Zeehonden? Otters? Dolfijnen? Vogels? We hadden helaas de verrekijker niet mee, dus konden we het nog niet identificeren. We moesten dus wel terug. Daarna waren we wel klaar, dus weer het ellendige stuk omhoog lopen, een flink steile klim.
Die avond hebben we pannenkoeken gebakken. Ik had ze met champignons en kaas, Nederlandse kaas :D Milou met appel, ananas en kaas.
Op zondag, de laatste dag dat we er waren, zijn we weer teruggegaan naar het strand, dit keer met verrekijker en met flessenpost voor Ruud! Milou heeft een lijstje van haar broer Ruud gekregen met dingen die ze moet doen in Canada en dit was er 1 van. We zagen gelukkig de zwart/grijze rondjes weer en we konden nu zien dat het zeehonden waren! Ze waren best wel dichtbij en ik kon hun hoofden perfect zien door de verrekijker, super leuk :)
Oja, we zijn ook begonnen aan een nieuwe serie, "United States of Tara". Een aanrader. Het gaat over een vrouw die verschillende persoonlijkheden heeft en over haar familie. We hebben veel afleveringen gezien en het werd telkens raarder, maar ook beter.
Op zondagavond werden we weer teruggebracht na een super relax weekend.

Maandag hebben we de kinderen laten zien wat spijkerpoepen is. Abby speelde vals, dus won ze een keer. Ik bakte er niks van, maar het was wel lachen.

Op woensdag zijn we met de kids naar het zwembad geweest. Dat was best leuk, we zijn 3 uur in het zwembad geweest en waren allemaal lekker moe. En opa was ook jarig, dus die had ik even gebeld :)

Vrijdag, da's gisteren, zijn Milou en ik een dagje weggeweest met Sara en haar dochter Alex. Sara werkt ook op Huband en had haar telefoonnummer en wat ze wilde doen doorgegeven aan Milou. We mochten dus zomaar mee, heel lief. We gingen eerst naar Coombs, dat is een dorpje met schattige kleine winkeltjes en 1 mega grote winkel, een beetje een binnenmarkt. Beetje rondgelopen daar en winkeltjes in geweest. Milou had er een 'harde' pet gekocht, dus nu is ze een echte G. Ook een ijsje gehaald, ik had lemon pie en banana chocolate fudge, lekkaaa.
Na Coombs gingen we door naar Nanaimo, waar we in het winkelcentrum waren geweest. Daar namen we eerst lunch en heb ik voor het eerst een Subway broodje gegeten en het was LEKKER. Italiaanse kruiden broodje met tonijnsalade, tomaat, kaas en honingmosterdsaus. Beetje raar misschien, maar het was zaaaalig.
Na de lunch gingen we uiteraard naar een winkel genaamd "Garage". Milou en ik gaan daar altijd heen. Ik weet niet echt waarom, want we kopen er nooit wat, behalve nu! Hoezee.
Ik heb een leuke trui gekocht, een simpel t-shirt en een schattig zwart jurkje (maar onderaan is het een broekje) met roze bloemetjes er op. Heel leuk :D Daarna gingen we nog naar wat andere winkels en hebben we jellybeans in 49 verschillende smaken gekocht, een speeltje voor Flip, want die moet ook een souvenirtje en Milou heeft nog wat souvenirs gekocht.
Daarna reed Sara terug naar haar huis in Comox, wat een heel mooi huis is.
Hierna was het voor ons ook tijd om naar huis te gaan, we moesten ook nog avondeten. Milou reed ons terug naar huis en dat ging ook super goed :D Eerst een beetje zenuwachtig, maar het ging prima. Sara heeft gewoon een schakelauto, zoals wij gewend zijn. Dat is niet echt veelvoorkomend hier, ze is een van de weinigen met een schakelauto, bijna iedereen heeft een automaat.
We hebben een leuke dag gehad en het was echt heel leuk dat we mee mochten.

Vandaag hebben we niet echt veel gedaan, wel pilav gekookt. Dat is rijst met een saus van tomatenketchup, kip en perzik. Het was goed gelukt en Audrey en Rob vonden het lekker :) De kinderen hadden het niet geprobeerd, wat wel jammer was.

Volgende week hebben we ook nog vakantie en willen we nog gaan schaatsen. Verder weet ik nog niet wat we gaan doen, maar het wordt niet zo'n mooi weer helaas.

Tot de volgende blog, AJUUS!